OSP Kampinos
Ochotnicza Straż Pożarna
ul. Niepodległości 5
05-085 Kampinos
Kontakt: 504 048 119, 792 026 575
Rok założenia: 1910
DANE
Nr ID: 6033
KRS: 72773
Regon: 17164607
NIP: 1181577168
Konto bankowe: 06 8015 0004 1000 0114 2010 0001
ZARZĄD
Prezes: Adam Kenig
V-ce Prezes: Zbigniew Ploch, tel. 504 048 119
Naczelnik: Eryk Zaleski, tel. 792 026 575
Sekretarz: Piotr Bednarski
Skarbnik: Łukasz Kęska
Gospodarz: Rafał Wilczyński, tel. 604 513 393
SPRZĘT
GBA Steyer 791 2,5/16, Mercedes GCBA 5/32; Skoda Octavia,
holmatro, pompa szlamowa, agregat prądotwórczy, sprzęt ratownictwa przedmedycznego,
aparaty powietrzne
HISTORIA
Kronika Ochotniczej Straży Pożarnej w Kampinosie
Straż Ogniowa Ochotnicza (bo taką nazwę w tym okresie otrzymała ta organizacja) założona została podczas zaborów w roku 1910 z inicjatywy prezesa Kółka Rolniczego Janusza Kuczyńskiego (właściciela majątku Gawartowa Wola) oraz księdza Józefa Samborskiego – miejscowego proboszcza Parafii Kampinos. Naczelnikiem nowozorganizowanego oddziału został mieszkaniec Kampinosu Jan Miedziński, zastępcą Antoni Jasiński, sekretarzem Narcyz Znajek – były organista parafii.Oddział liczył 12 członków i składał się z miejscowych mieszkańców.
Każdy wstępujący członek zobowiązany był wpłacić dobrowolnie na cele straży 3 ruble, co stanowiło wartość 1q zboża. Z tych składek zakupiono ręczną sikawkę Firmy „Trocer” oraz węże parciane, wiadra drewniane, szpadle i beczkowóz konny.
Z chwilą wybuchu I wojny światowej w 1914 roku z nakazu władz carskich, wójt gminy Kampinos p. Szmurło wszystek sprzęt i umundurowanie zarekwirował. Część członków została powołana do armii carskiej, tym samym działalność straży upadła. W okresie działań wojennych w 1916 r. Kampinos został zajęty przez wojska niemieckie.
W 1917 r. za zezwoleniem władz niemieckich działalność Straży Ogniowej Ochotniczej została wznowiona z inicjatywy Stanisława Kuśmierskiego obywatela Kampinosu oraz księdza proboszcza Józefa Samborskiego.
W dniu 8 maja 1917 roku powołano Zarząd w składzie: Władysław Karnkowski – prezes właściciel majątku Paski, Władysław Pągowski – wiceprezes, Stanisław Szewczyk, Antoni Jasiński, Antoni Bargieł, Aleksander Smolarek, Jan Miedziński – skarbnik, Stanisław Kuśmierski – naczelnik, Stanisław Wojciechowski – sekretarz.
Zorganizowane zostały tak zwane oddziały o łącznej liczbie 40 członków, którzy jednocześnie zostali wcielenie do tajnej organizacji wojskowej pod nazwą „Polska Organizacja Wojskowa” , której tajnym dowódcą był p. Rokicki mieszkaniec Sochaczewa. W roku 1917 zapoczątkowano budowę szopy strażackiej, drewnianej, którą wybudowano z materiałów zakupionych w byłym tartaku Zamczysko z zaciągniętych pożyczek od mieszkańców Kampinosu. Remizę zaczęto budować na placu Pana Pągowskiego. Budowę prowadzono w czynie społecznym, na potwierdzenie czego istnieją dokumenty. Zaciągnięte pożyczki na budowę były spłacane z urządzanych teatrzyków amatorskich, na które każdorazowo musiało być zezwolenie od Wielmożnego Pana Carsko Niemieckiego Naczelnika pow. Sochaczewskiego. W roku 1917 mieszkańcy wsi Kampinos przekazali straży na własność plac pod budowę, na co istnieją dokumenty.Budowę ukończono w 1918 roku. W tym roku został zorganizowany oddział w Wiejcy podlegający zarządowi Kampinos, którego naczelnikiem został Adam Szewczyk. Środkiem transportu były wówczas konie wyznaczone do pogotowia przez Wójta Gminy w porozumieniu z Komendantem Straży.
Zbliżał się koniec I wojny światowej, sytuacja zaczęła się zmieniać. Pod koniec 1918 roku z członków straży zorganizowany został zbrojny oddział, który dokonał rozbrojenia posterunków niemieckich tzw. wachty mieszczącej się w pałacu majątku Kampinos.
Zaczęto organizować wojsko polskie pod dowództwem Józefa Piłsudskiego, wielu członków straży zgłosiło się do nowo powstającej armii. Podczas działań wojennych zginęli członkowie straży: Bolesław Cieplak, Antoni Szymala, Tadeusz Elert, Wacław Żukowski – mieszkańcy Kampinosu.
W latach międzywojennych straż była w pełnym rozkwicie. W roku 1924 został ufundowany sztandar, który istnieje do dziś, w 1923 roku zorganizowano straż w Górkach z siedzibą w Zamczysku, która podlegała Zarządowi Kampinos. W roku 1930 przeniesiono remizę z placu p. Pągowskiego na przekazany przez wieś plac, na którym znajdujemy się do dziś.Podczas II wojny światowej działalność straży zamarła. Członkowie straży walczyli w szeregach AK. Po wyzwoleniu druhowie, którzy przeżyli wznowili działalność Ochotniczej Straży Pożarnej w Kampinosie. Zaczęto gromadzić sprzęt i umundurowanie. Nadal środkiem transportu były konie.
Zarząd Powiatu w Sochaczewie przydzielił nam samochód z demobilu marki „Dżems”.
Praca w jednostce zaczęła się rozwijać, dobudowano garaż. W 1967 r. wycofano „Dżemsa”, a jednostce przekazano samochód pożarniczy marki Star 20 z Chodakowskich Zakładów Włókien Sztucznych.
W roku 1973 przekazano z Komendy Powiatowej w Sochaczewie Stara 25 beczkę. Praca w OSP kwitła. Z organizowanych zabaw OSP zgromadziła jeden milion złotych, zakupiono dokumentację na typowy budynek strażnicy. Przystąpiono do starań o zezwolenie na budowę. Naczelnik Gminy Kampinos odmówił wydania zezwolenia na budowę na obecnym siedlisku. Szukano nowego terenu przez kilka lat.
W roku 1983 p. Naczelnik Jerzy Janicki oświadczył, iż budowa może być prowadzona tylko na starym placu. Przystąpiono niezwłocznie do rozbiórki walącej się strażnicy. Członkowie OSP wykonali wykopy pod fundamenty, wykonali zbrojenia. Zalano fundamenty oraz sprowadzono materiały do budowy.
Podczas tych perturbacji na skutek inflacji jeden milion został milionem na drobne wydatki. Budowę prowadzono przy pomocy Urzędu Gminy. Rozpoczęto za p. Janickiego, zaś zakończono za p. Romana Rębisia w roku 1994, kiedy to strażnicę oddano do użytku. Po oddaniu budynku do użytku jednostka ze zgromadzonych funduszy postanowiła wykonać nowy sztandar – wierną kopię starego, którą wykonano w roku 1997.
W roku 2000 OSP Kampinos obchodziła jubileusz 90-lecia swojego istnienia.
Podczas tej uroczystości z rąk Komendanta Powiatowego PSP bryg. Mariusza Jankiewicza jednostka otrzymała decyzję o wcieleniu do Krajowego Systemu Ratowniczo – Gaśniczego.
Pod koniec 2000 roku OSP zakupiła z własnych funduszy samochód pożarniczy marki Steyer.
W dniu 27 grudnia 2003 r. jednostka podpisała akt notarialny, którym Urząd Gminy przekazał na własność OSP budynek strażnicy, a działkę w wieczyste użytkowanie.
Od chwili oddania budynku jednostka cały czas dokonuje remontów budynków i modernizacji takich jak: wymiana dachu czy wymiana okien.
